تور کربلا. تور زمینی کربلا. تور هوایی کربلا.
 

رخداد عاشورا و شهادت امام حسین‌(ع)  مهم‌ترین حادثه تاریخ بشریت قرار دارد. عظمت این حادثه را می‌توان با تحلیل زمینه‌ها، چرایی، چگونگی وقوع، پیامدها و آثار آن بررسی كرد. یكی از نشانه‌های عظمت این حادثه، رخدادهای شگفتی است كه غالب آنها شكل خرق عادت داشته و در پی شهادت امام حسین‌(ع) به وقوع پیوست. بعضی از این رخدادها، مربوط به اجزای نظام هستی همچون خورشید، ماه، ستارگان و زمین است. و بخشی دیگر به انبیاء و فرشتگان، و بخشی هم به جنیان و حیوانات اختصاص داشته، و برخی نیز مربوط به انسان‌هاست. دراین نوشتار، با بررسی روایات اهل‌سنت، به برخی از رخدادها و حوادث شگفت انگیز در آسمان و زمین، اشاره خواهد شد.

 

البته بعضی از مورخان متعصب اهل سنت ـ همچون ابن‌كثیر ‌ـ این‌گونه روایات را ساخته و پرداخته شیعه و از مجعولات آنان دانسته‌اند. بنابراین، در این مقاله، تمامی احادیث  و رخدادها را از منابع اهل سنت ذکر خواهیم کرد تا گواهی باشد بر ظلم و جنایت آشکار حکومت بنی امیه در قتل و شهادت فرزند پیامبر که در عصر معاصر وهابیت و مفتیان آل سعود، در ادامه راه جنایتکاران بنی امیه سعی در برعکس نشان دادن این حادثه داشته و دارند.



یكی از رخدادهای عجیبِ پس از شهادت امام حسین‌(ع) در روز عاشورا، بروز كسوف (گرفتگی خورشید) است، كه موجب تیرگی عجیب آسمان و حتی رؤیت ستارگان شد.

 

ترمذی، از دانشمندان اهل سنت و صاحب کتب مشهور حدیثی "سنن ترمذی"، چنین نقل می کند:

 

دَخَلتُ عَلى‏ امِّ سَلمى‏ وهِی تَبكی، فَقُلتُ: مَا یبكیكِ؟ قالَت: رَأَیتُ رَسولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله- تَعنی فِی المَنامِ- وعَلى‏ رَأسِهِ ولِحیتِهِ التُّرابُ. فَقُلتُ: مالَكَ یا رَسولَ اللَّهِ؟ قالَ: «شَهِدتُ قَتلَ الحُسَینِ آنِفاً» (سنن الترمذى، ج 5، ص 657).

 

سنن الترمذى - به نقل از سَلمى‏، دختر امّ سلمه-: نزد امّ سلمى‏ (امّ سلمه) رفتم، در حالى كه مى‏گریست. گفتم: چرا می‌‏گریى؟ گفت: پیامبر خدا را در خواب دیدم كه بر سر و رویش غبار نشسته بود. پرسیدم: اى پیامبر خدا! چرا این گونه‌‏اى؟ فرمود: «اندكى پیش، شاهد كشته شدن حسین بودم».

 

خون شدن تربت امام حسین

 

یکی دیگر از وقایع، خون شدن خاک کربلا اهدایی پیامبر به ام سلمه، همسر خویش می باشد که سال‌ها قبل از ظهادت امام حسین، ضمن پیشگویی شهادت نوه و فرزند خویش، به ام سلمه، توصیه‌های را نیز می‌فرمایند.

 

خوارزمی، دانشمند و مورخ اهل سنت، واقعه خون شدن خاک کربلا را، اینگونه نقل می‌کند:

 

إنَّ سَلمَى المَدَنِيَّةَ، قالَت: دَفَعَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله إلى‏ امِّ سَلَمَةَ قارورَةً فيها رَملٌ مِنَ الطَّفِّ، وقالَ لَها: إذا تَحَوَّلَ هذا دَماً عَبيطاً فَعِندَ ذلِكَ يُقتَلُ الحُسَينُ. قالَت سَلمى‏: فَارتَفَعَت واعِيَةٌ مِن حُجرَةِ امِّ سَلَمَةَ، فَكُنتُ أوَّلَ مَن أتاها، فَقُلتُ لَها: ما دَهاكِ يا امَّ المُؤمِنينَ؟ قالَت: رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله فِي المَنامِ وَالتُّرابُ عَلى‏ رَأسِهِ، فَقُلتُ: ما لَكَ؟ قالَ: «وَثَبَ النّاسُ عَلَى ابني فَقَتَلوهُ، وقَد شَهِدتُهُ قَتيلًا السّاعَةَ». فَاقشَعَرَّ جِلدي، وَانتَبَهتُ وقُمتُ إلَى القارورَةِ، فَوَجَدتُها تَفورُ دَماً، قالَت سَلمى‏: ورَأَيتُها مَوضوعَةً بَينَ يَدَيها. (مقتل الحسين، ج 2 ، ص 96)

 

مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: پيامبر خدا(ص) شيشه‌‏اى به امّ سلمه داده بود كه خاك صحراى طَف (كربلا) در آن بود. به او فرموده بود: «هر گاه اين خاك، [هم‏رنگ‏] خون تازه‏ شد، هنگام كشته شدن حسين است». [شبى‏] فريادى از اتاق امّ سلمه بلند شد و من، نخستين كسى بودم كه پيش او رفتم. به او گفتم:چرا ناراحتى، اى مادر مؤمنان؟ گفت: پيامبر خدا را در خواب ديدم كه بر سرش خاك نشسته است. گفتم: چرا اين گونه‏اى؟ فرمود: «مردم بر پسرم هجوم بردند و او را كشتند. هم‏اكنون، شاهد شهادتش بودم». من لرزيدم و بيدار شدم و چون به سوى شيشه رفتم، ديدم كه خون از آن مى‏جوشد.

 

خورشیدگرفتگی

 

یکی دیگر از وقایع، مساله خورشیدگرفتگی می باشد که بیهقی، مولف مشهور کتاب حدیثی "سنن الکبری"، واقعه خورشیدگرفتگی را چنین، نقل می کند:

 

لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام كَسَفَتِ الشَّمسُ كَسفَةً بَدَتِ الكَواكِبُ نِصفَ النَّهارِ، حَتّى‏ ظَنَنّا أنَّها هِيَ (السنن الكبرى، ج 3،  ص 468).

 

السنن الكبرى- به نقل از ابو قبيل-: هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد، خورشيد چنان گرفت كه در ميانه روز، ستارگان، هويدا شدند، تا آن جا كه پنداشتيم [خورشيدْ گرفتگىِ‏] قيامت است.

 

همچنین، ابن عساکر، مولف چیره دست تاریخ اسلام، و نویسنده اهل سنت کتاب "تاریخ دمشق"، واقعه سیاه شدن آسمان در روز عاشورا، را چنین، توصیف می کند:

 

لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام اسوَدَّتِ السَّماءُ، وظَهَرَتِ الكَواكِبُ نَهاراً، حَتّى‏ رَأَيتُ الجَوزاءَ عِندَ العَصرِ، وسَقَطَ التُّرابُ الأَحمَرُ. (تاريخ دمشق، ج 14، ص 226)

 

تاريخ دمشق: هنگامى كه حسين عليه السلام شهيد شد، آسمان، سياه گشت و در روز، ستاره‏‌ها پيدا شدند و حتّى ستاره جوزا را در عصر ديدم، و خاك سرخ باريد.

 

سرخ شدن آسمان

 

قرطبی، مفسر بزرگ اهل سنت درکتاب خویش،" تفسیر القرطبی"، واقعه سرخ شدن آسمان بعد از شهادت امام حسین را چنین نقل می کنند:

 

لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام احمَرَّ لَهُ آفاقُ السَّماءِ أربَعَةَ أشهُرٍ. قالَ يَزيدُ: وَاحمِرارُها بُكاؤُها. (تفسير القرطبى، ج 16، ص 141)

 

تفسير القُرطُبى- به نقل از يزيد بن ابى زياد-: هنگامى كه حسين بن على بن ابى طالب عليه السلام كشته شد، كرانه‏هاى آسمان براى او تا چهار ماه، سرخ گشتند، و سرخى آسمان، گريه آن است.

 

همچنین، طبرانی، دیگر عالم اهل سنت، در کتاب "المعجم الکبیر"، سرخ شدن آسمان، را این گونه روایت می کند:

 

حَدَّثَتني جَدَّتي امُّ حَكيمٍ قالَت: قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام وأنَا يَومَئِذٍ جُوَيرِيَةٌ، فَمَكَثَتِ السَّماءُ أيّاماً مِثلَ العَلَقَةِ (المعجم الكبير، ج 3، ص 113)

 

المعجم الكبير- به نقل از على بن مُسْهِر-: مادر بزرگم، امّ حكيم، برايم گفت: حسين بن على عليه السلام هنگامى شهيد شد كه من دخترى خردسال بودم. آسمان، چندين روز، مانند خونِ سرخ بود.

 

خون باریدن از آسمان

 

واقعه دیگری که، بعد از شهادت امام حسین توسط حکومت بنی امیه، در منابع تاریخی اهل سنت، ذکر شده است، واقعه باریدن خون از آسمان است که حتی در منابع تاریخی مسیحیان، نیز ذکر شده است. (مراجعه کنید به: روزی که آسمان در انگلیس خون گریه کرد)

 

واقدی، تراجم نگار اهل سنت، در کتاب "الطبقات الکبری"، واقعه خون باریدن از آسمان را چنین، نقل می کند:

 

لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام مَطَرَتِ السَّماءُ دَماً، فَأَصبَحَت خِيامُنا وكُلُّ شَي‏ءٍ مِنّا مُلِئَ دَماً. (الطبقات الكبرى، ج 1،  ص 505)

 

الطبقات الكبرى- به نقل از نَضره ازْدى: هنگامى كه حسين بن على عليه السلام شهيد شد، بارانِ خون از آسمان باريد و خيمه‌‏ها و همه چيزمان، پر از خون شد.

 

همچنین ابن عدیم حلبی، مولف کتارب "تاریخ حلب"، نیز این واقعه را اینگونه، روایت می کند:

 

لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام احمَرَّتِ السَّماءُ مِن أقطارِها، ثُمَّ لَم تَزُل حَتّى‏ تَقَطَّرَت، فَقَطَرَت دَماً. (بغية الطلب فى تاريخ حلب، ج 6، ص 2637).

 

بُغْيَة الطلب فى تاريخ حلب- به نقل از ابراهيم نَخَعى-: هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد، [همه‏] كرانه‏‌هاى آسمان، قرمز شد. سپس اين گونه ماند، تا باريد و خون باريد.

 

خون تازه در زیر سنگ‌ها

 

واقعه دیگر که از منابع حدیثی اهل سنت، ذکر میشود، وجود خون در هنگام برداشتن سنگ ها بعد از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین، می باشد که علاوه بر ذکر آن در منابع شیعه در کتب حدیثی اهل سنت، نیز ذکر شده است.

 

طبرانی، در کتاب حدیثی المعجم الکبیر، این واقعه را چنین توصیف می کند:

 

ما رُفِعَ بِالشّامِ حَجَرٌ يَومَ قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام إلّاعَن دَمٍ. (المعجم الكبير، ج 3، ص 113)

 

المعجم الكبير- به نقل از ابن شهاب زُهرى‏-: روز كشته شدن حسين بن على عليه السلام، هيچ سنگى را در شام بر نداشتند، مگر آن كه در زيرش، خون بود.

 

و نیز نشانه ها و حوادث خارق العاده دیگر که از ذکر آن صرفنظر میشود.

 

پاسخ بر شبهه شعور موجودات و اجزای هستی

 

به نظر مي‌رسد اگر آياتي همچون: انْ مِنْ شيء إلّا يسبِّح بحمده و لكن لاتفقهون تسبيحهم (سوره اسراء، آیه 44) و نیز: يسبّح لله ما في‌ السماوات والارض (سوره جمعه، آیه 1) را بدون هرگونه توجيه و تأويلي معنا كنيم، چنان كه اجزاي هستي، تسبيح‌گوي حق مي‌تواند باشد و همين، حكايت از گونه‌اي شعور درآنها دارد، همين‌ها مي‌توانند بر شهادت شخصيتي چون ابي‌عبدالله‌(ع) گريان باشند. اما گريه هرچيز متناسب با هموست: ما سميعيم و بصيريم و خوشيم / با شما نامحرمان ما خامُشيم.

 

 اما اين كه گريه اجزاي نظام هستي ـ بر اساس روايات ياد شده‌ـ اختصاص به امام حسين‌(ع) و حضرت يحيي‌(ع) داشته، نيز نشانه‌اي ديگر از عظمت شهادت امام حسين‌ است. چرا كه حتي شهادت حضرت يحيي‌ نيز تأثيري همچون شهادت ابي‌عبدالله‌ بر اجزاي نظام هستي نداشته است.

 

إنَّ الحُسَينَ عليه السلام بَكى‏ لِقَتلِهِ السَّماءُ وَالأَرضُ وَاحمَرَّتا، ولَم تَبكِيا عَلى‏ أحَدٍ قَطُّ، إلّاعَلى‏ يَحيَى بنِ زَكَرِيّا وَالحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليهما السلام. (كامل الزيارات، ص 181)

 

كامل الزيارات- به نقل از ابوبصير، از امام صادق(ع)-: آسمان و زمين، بر شهادت حسين عليه السلام گريستند و سرخ شدند. اين دو، بر كس ديگرى جز يحيى بن زكريّا و حسين بن على عليه السلام، نگريسته‏اند.

 

ابن عساکر، تاریخ نویس مشهور اهل سنت، نیز شباهت حضرت یحی و امام حسین را چنین نقل می کند:

 

لَم تَبكِ السَّماءُ عَلى‏ أحَدٍ بَعدَ يَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه السلام إلَّا الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ. (تاريخ دمشق،  ج 14، ص 225)

 

تاريخ دمشق: آسمان پس از يحيى بن زكريّا عليه السلام، بر كسى جز حسين بن على عليه السلام نَگِريست.

 

رجعت امام حسین، رخداد شگفت انگیر در عصر ظهور

 

و اما در عصر ظهور، رخدادهای شگفت انگیز عاشورا، امتداد پیدا خواهد کرد و بار دیگر و بعد از قیام قائم آل محمد، حضرت مهدی، موعود ادیان و آخرین ذخیره الهی از نسل امام حسین برای نجات بشریت، امام حسین و برخی از ائمه، بار دیگر، به دنیا رجعت و بازگشت خواهند نمود تا مجازات الهی کافران خالص، از همین دنیا، آغاز شود. این بار، عاشورای دیگر، رقم خواهد خورد، لکن در عصر ظهور، جبهه حق، بر جبهه باطل، پیروز خواهد شد.

 

در روایتی، رجعت امام حسین و امیرالمؤمنین علیهما السلام با قیام حضرت مهدی (عج) بیان شده است. جابر از امام باقر(ع) نقل می‌کند که امام حسین(ع) در روز عاشورا، قبل از شهادتش، خطاب به اصحاب و یارانش در کربلا، به تفصیل درمورد رجعت خود و یاران خود در عصر ظهور و هنگام حکومت جهانی امام عصر، سخن گفت:

 

قَالَ الْحُسَيْنُ لِأَصْحَابِهِ قَبْلَ أَنْ يُقْتَلَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِي يَا بُنَيَّ إِنَّكَ سَتُسَاقُ إِلَى الْعِرَاقِ وَ هِيَ أَرْضٌ قَدِ الْتَقَى بِهَا النَّبِيُّونَ‏ وَ أَوْصِيَاءُ النَّبِيِّينَ وَ هِيَ أَرْضٌ تُدْعَى عموراء وَ إِنَّكَ تُسْتَشْهَدُ بِهَا وَ يُسْتَشْهَدُ مَعَكَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِكَ لَا يَجِدُونَ أَلَمَ مَسِّ الْحَدِيدِ وَ تَلَا قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‏ إِبْراهِيمَ  يَكُونُ الْحَرْبُ بَرْداً وَ سَلَاماً عَلَيْكَ وَ عَلَيْهِمْ فَأَبْشِرُوا فَوَ اللَّهِ لَئِنْ قَتَلُونَا فَإِنَّا نَرِدُ عَلَى نَبِيِّنَا قَالَ ثُمَّ أَمْكُثُ مَا شَاءَ اللَّهُ فَأَكُونُ أَوَّلَ مَنْ يَنْشَقُّ الْأَرْضُ عَنْهُ فَأَخْرُجُ خَرْجَةً يُوَافِقُ ذَلِكَ خَرْجَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قِيَامَ قَائِمِنَا. (بحارالانوار، ج 53، ص 61)

 

بشارت باد شما را به خدا قسم اگر این قوم ما را بکشند، ما نخستین کسانی هستیم که نزد پیامبرمان باز می گردیم و تا مدتی که خدا بخواهد توقف خواهیم کرد، آن گاه من اولین کسی هستم که قبرش شکافته می شود و ناگهان از قبر خارج می شوم، در حالی که امیر المؤمنین نیز از قبرش خارج شده و آن هنگامی است که مهدی ما قیام نموده است.

 

 

درباره حوادث خارق‏العاده‏اى (مانند: باريدن خون از آسمان) كه وقوع آنها پس از شهادت امام حسين عليه السلام گزارش شده است، چند نكته قابل توجّه است:

 

1. تحقّق اين امور، استحاله عقلى ندارد (مُحال عقلى نيست). بنا بر اين، وقوع آنها بر پايه ادلّه نقلىِ معتبر از کتب حدیث اهل سنت، قابل اثبات است. علاوه بر اینکه، در منابع حدیثی شیعه نیز، فراوان، ذکر شده است.

 

2. و این گونه حوادث خارق‏‌العاده‌‏اى به قدرى فراوان اند كه هر پژوهشگر منصفى، مى‏تواند با تأمّل در اين گزارش‏ها، اجمالًا به وقوعشان بعد از شهادت امام حسین، اطمينان پيدا كند.

 

3. تمامی احادیث فوق و ذکر شده از منابع حدیثی اهل سنت، ذکر شده است. و از ذکر انبوه احادیث در منابع حدیثی شیعه خودداری شد. حال سوال این است: وهابیت و مفتیان حکومت آل سعود، چگونه، خلافت معاویه و فرزندش یزید را بر مسند مسلمین و جانشینی پیامبر توجیه می کنند؟ و یزید را بر مدار حق، و فرزند پیامبر را بر مسیر دیگر قرار داده اند؟

تور کربلا. تور زمینی کربلا. تور هوایی کربلا.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: