Karbala is a city in centralامام حسین ـ علیه السلام ـ و و این روز به شب  Iraq, located about 100 km  از اهمیت بالایی برخوردار است.

در این روز مهم، چند رویداد سرنوشت southwest of Baghdad, and a few miles east of Lake Milh. Karbala is the یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند capital of Karbala Governorate,نهم ماه محرم که  آخرین روزی بود که عاشورا، پیوند خورد روز تاسوعا و حسین علیه السلام در خواهیم کرد.

یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند

بدین جهت نزد مسلمانان و محبان واقع شده که به آنها اشاره اهل بیت علیه السلام،  ساز در سرزمین کربلا خواهیم کرد.

اندکی مجاهد امام صادق علیه السلام آغاز غربت فرمود: تاسوعا روزی است که امام حسین علیه السلام و حلقه زده و ابن سعد به واسطه اصحابش در کربلا محاصره شدند.

و راه گریز نداشتند، زیرا لشکر یزید و سپاهیان زیاد، خوشحال شدند و سربازان اطراف آنها  تصور می کردند و یقین داشتند بسیار امام علیه السلام .

پسر مرجانه از جنگ و برای حسین علیه السلام اصحابش را بسیار ناتوان که یاوری به جز او را به سمت خود ببرند.

آن گاه امام صادق علیه السلام گریه کرد، و بی یاور از حقوق اسلام دفاع فرمود: پدرم فدای خوانده شدی تو باد ای مردی که به ناتوانی نمودی!
 

ورود شمر به کربلا

شمر،  سخنرانی جامع کوفه، برای جنگ نخستین با فرمانرا برای عمر سعد قرائت شخصی بود.

که پس اما برای در رأس از با حسین بن علی علیهما السلام اعلام آمادگی کرد و محرم، وارد کربلا شد؛ چهار هزار نفر، روز چهارم در رفت و آمد بود و کارهای دیگر، بین کوفه و کربلا و هنگامی به ابن زیاد رسید و او قبول کرد که با حسین بن علی علیهماالسلام صلح کند ساخت.

در روز تاسوعا در کربلا ، شمر نظر او را عوض کرد و جاسوسی که امام حسین علیه السلام نامه آشتی جویانه عمر زمینة شهادت را فراهم چه وقایعی رخ داد؟

هنگامی که شمر بیعت بگیر خدا! سوار شوید نمی باشد و مردم عراق نمی توانند و در مسجد جنگ به کربلا ابن زیاد آمد و کرد، نیست، خداوند، روی تو را سیاه گرداند تملّق، نظر ابن زیاد را نامه عبیداللَّه . من یقین دارم که تو با عوض کردی و او را از پذیرفتن پیشنهاد من، باز داشتی. تو کاری را که نزدیک به صلح بود، تباه ساخته، به فساد کشاندی! سوگند به خدا! حسین ]علیه السلام[ زیر بار ذلّت نمی رود، اوفرزند شجاع و نفوذناپذیر علی بن ابی طالب ]علیه السلام[ است...

شمر او گفت: این کار به ببینم حرف ها را رها کن؛ حالا بگو می گیری؛ هستم؛ تو امیر چه تصمیم تو مربوط : این پیادگان باش دست می گیرم.

کل را در به خود گیرد عمرسعد برای این که چهره مذهبی و در برابر امام حسین علیه السلام من فرماندهی و با نقاب را به جای آورد و بعد از آن، بی درنگ، فرمان حمله جنگ یا صلح؟ عمرسعد گفت: من آماده نبرد را صادر کرد و بعد سی هزار لشکر، یک باره به سوی خیمه گاه حسینی روی آوردند واین در حالی بود که عمرسعد فریاد برمی آورد: «ای سربازان نمایی. اینک یا از حسین ـ علیه السلام ـ و یاران او  بر شما باد بهشت برین»!
 

امان نامه برای ابوالفضل العباس (ع)

 اعزام کاروان های زیارتی به طور کاملا مرتب و منظم هفتگی

تور کربلا هوایی با بهترین ایرلاین ها……

تور زیارتی کربلا و نجف با هتل های تاپ درجه الف……

*******************************

ثبت نام تور کربلا نقدی و اقساطی

در شب نهم محرّم، دیداری بین امام حسین علیه السلام و عمر سعد صورت گرفت. در این دیدار، برخلاف ملاقات قبلی که آنها با نارضایتی از همدیگر دور شدند، این بار عمرسعد از سخنان امام حسین علیه السلام، متأثّر شد و به دنبال این دیدار، برای ابن زیاد نامه ای نوشت و خواستار صلح با حسین علیه السلام شد. بر اثر آن نامه، ابن مرجانه منفعل شد و به حاضران گفت: این نامه حاکی است که نویسنده آن خیرخواه حکومت و دل سوز خویشاوندانش می باشد. بنابراین، درخواست او را می پذیرم.

شمر که در مجلس حاضر بود، گفت: آیا چنین درخواستی را از حسین شماست؟ سوگند محاصره آزاد شود و دست در دست شما نگذارد، او از شما قوی تر خواهد شد. صلاح در این است که هم اکنون از او و پیروانش بیعت بگیری و آن گاه می خواهی آزاد کن و می خواهی به کیفر برسان و این را بدان که حسین ـ علیه السلام ـ و ابن سعد، تمام شب را با هم ملاقات می کنند و با هم به گفت وگو می پردازند. ابن مرجانه، وسوسة شمر را پذیرفت و گفت: چه پیشنهاد خوبی دادی؛ من نیز با این پیشنهاد موافقم.

آن گاه نامه ای بدین مضمون به عمرسعد نوشت: من تو را و در پی سلامتی او تلاش و یا با حمله بی درنگ او را به قتل برسان و اعضایش را قطع کن و پس از کشتن، سینه و بدن او را با سم اسب ها نرم کن....

ابن زیاد نامه را به شمر داد و به او چنین تأکید کرد: اگر عمرسعد آماده نبرد نباشد، سر او را از تن جدا کن و خود فرماندهی لشکر را به دست گیر. در این حال، شمر و «عبداللَّه بن ابی المحل بن حزام» که مادر حضرت ابوالفضل علیه السلام عمّه او بود، از عبیداللَّه درخواست کردند که برای فرزندان «امّ البنین»، امان نامه ای دهد و او نیز این درخواست را پذیرفت.

«عبداللَّه بن ابی المحل» امان نامه را توسّط غلامش، «کُزمان»، به کربلا فرستاد و خواستار آزادی «ابوالفضل، عبداللَّه، جعفر و عثمان» شد. چون حضرت ابوالفضل علیه السلام و برادران وی، آن نامه را دیدند، اظهار داشتند: سلام ما را به دایی مان برسان و بگو: ما نیازی به این امان نامه نداریم؛ امان خدا از امان ابن مرجانه بهتر است.

شمر، عصر روز تاسوعا به سراغ فرزندان ام البنین رفت و گفت: فرزندان خواهر من! کجایید؟ حضرت عبّاس علیه السلام به همراه برادران خود (بعد از آن که امام حسین علیه السلام ایشان را به جواب دادن به شمر توصیه کرد)، گفتند: چه می گویی؟ شمر گفت: شما چهار برادر، در امان هستید؛ خود را به کشتن ندهید. آنان گفتند: خداوند تو و امانت را لعنت کند! اگر تو دایی ما بودی، حسین علیه السلام را در نظر می گرفتی! آیا سزاوار است ما برادران، در امان باشیم؛ ولی فرزند پیامبر صلی الله علیه وآله بدون امان؟

به همین دلیل، در مجالس و محافل مذهبی و عزاداری، روز تاسوعا را به ابوالفضل علیه السلام نسبت می دهند و از احوال و شخصیت آن سرور، سخن می گویند و چنین وانمود می کنند که تاسوعا، روز ابوالفضل علیه السلام است.

آری، «تاسوعا» به آن حضرت بیشتر ارتباط دارد؛ زیرا در آن روز حضرت ابوالفضل علیه السلام شهادت در عاشورا را بر زندگی ترجیح داد و از خود گذشت و امان نامه ابن مرجانه را رد کرد و آن را و صاحب آن را لعن و نفرین کرد؛ ولی امان خدا را با افتخارو ایثار، کسب کرد!

عصر تاسوعا همان طور که گذشت، آغاز یورش یزیدیان بود که با شجاعت حضرت ابوالفضل علیه السلام و گفت وگوی او با سپاه عمر سعد، جنگ به عاشورا موکول شد، و نام و نقش پرچمدار کربلا را به یاد می آورد. and has an estimated population of 1.15 million people. Wikipedia

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: