در این وبسایت ما درباره تور کربلا و فضائل و ثواب زیارت کربلا صحبت می کنیم. به همین خاطر در این قسمت به روایات دیگری اشاره می کنیم که ثواب گریه کردن بر امام حسین (ع) را متذکر خاطر ما می شوند . امیدواریم دوستانی که در کاروان زیارتی کربلا ثبت نام نموده اند و قصد عزیمت به عتبات عالیات را دارند بهره کافی از این مطلب را ببرند.

فضیلت و ثواب گریه کردن بر امام حسین (ع)

 روزی شخصی بخدمت حضرت سيّدالساجدین علیه السلام رفته و استدعای ضیافت از آن بزرگوار نمود و در بعضی از کتب مراثی نام آن شخص را زهری ذکر کرده اند و معروض داشت که بنای دامادی و عروس آوردن برای فرزند خودم دارم، استدعا از جناب شما دارم که با اهل بیت (ع) به خانه من تشریف آورده و خانه مرا رشک گلستان اِرَم فرمایید آن سرور در جواب فرمود:

که بعد از شهادت پدر بزرگوار خود و جوانان هاشمی اکل و شرب من شربت اشک چشم و مائده من الم و محنت و مصیبت ایشان است آن شخص عرض کرد: ای آقای من غرض من از میهمانی آنست که مجلسی آراسته کرده ام و جمعی از اعوان را به مجلس دعوت نموده ام که عزاداری پدر مظلومت را نمایند، و منظورم ذکر مصیبت و بیان مرثیه سيّد الشّهداء علیه السلام است، تا شیعیان شما از فیض گریستن به شهدای کربلا بهره مند شوند.

 
چون آن بزرگوار نام عزاداری سيّد الشّهداء علیه السلام را شنیدند، وعده داده و قبول فرمودند، و آن مرد در خدمت امام زین العابدین علیه السلام بود تا به خانه خود وارد گردید، و مجلسی از شیعیان و جگر سوخته گان منعقد گردانید، و روضه خوان مشغول ذکر مصائب شهید کربلا گردید تا کلام به این جا رسانید که گفت: غریب کربلا.

 

در آن زمان که لب تشنه بود و حالت زار

رخش چو آینه دل گرفته زنگ غبار

 

نشسته بر تن او بس که ناوک کاری

نهال قامت او شد خدنگ پرداری

 

نداد آب کمش غیر اشک گلگون رنگ

کسی نرفت به دل جوئیش بغیر خدنگ

 

بغیر تیغ کسی سرگذشت او نشنید

کسی به سوز دل او بجز عطش نرسید

 

ز خاک کسی سر او را بر نداشت غیر سنان

نکرد حفظ تنش کسی بغیر دیده وران

 

کسی نکرد بجز خاک مرهم داغش

چو ابر وارد گلزار قتلگاه شدند

 

چو دید زینب غمدیده نعش شاه شهید

رو نمود به مدینه ز سوز ناله کشید

 

چون سخن به اینجا رسید ناله و فریاد از حضّار مجلس بلند گردید و حضرت سيّد السّاجدین علیه السلام چنان گریست که بیهوش گردید، و صدای گریه اهل مجلس غلغله ای به صوامع ملکوت انداخت و چون ذاکر از مرثیه فارغ گردید، صاحب خانه زهری در صدد خدمت گذاری و خوردن وآشامیدن میهمانان مجلس مشغول شد، سپس متوجّه مجلس گردید دید آن حضرت در جای خود نیستند مضطرب الحال شد و به تفحّص و جویای آن بزرگوار در آمد، دید آن حضرت داخل خدمتکاران مجلس شده و مشغول خدمتگذاری به اهل مجلس میباشد، حتّی کفش اهل مجلس را جفت میکرد.[1] .

 
پی نوشتها :

[1] تحفة الحسینيّه، فاضل بسطامی ص 432.

منبع: داستانهایی از زمین کربلا  ؛ ر- یوسفی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: